18 augustus – Zeemeerminnendag | Slechte Gedichtendag

Internationale Zeemeerminnendag

Deze Internationale Zeemeerminnendag is door Caz Galloway en Mary England op de kaart gezet. Beter gezegd, in de kalender gezet. De twee dames zijn, zoals ze zelf zeggen, geobsedeerd door zeemeerminnen. Hoever gaat deze obsessie? Als je een meerminnennaam hebt en als je voor jezelf een meerminnenstaart koopt en draagt vind ik dat het behoorlijk ver gaat. Maar zolang niemand er last van heeft zeg ik: lekker doen!

Goed, dan hebben we ook nog de International Mermaid Day van 29 maart. Daar is het Amerikaanse betaalkanaal FreeForm de initiator van. Zij riepen vorig jaar deze dag uit om de release datum van de nieuwe serie Siren kracht bij te zetten.

Waar staa(r)t de zeemeermin voor?

Laat ik meteen met het minder goede nieuws beginnen; wanneer je over een zeemeermin droomt moet je niet meteen de volgende dag naar de zeemeerminnenwinkel rennen en een zeemeerminnenstaart gaan kopen, je kunt beter een afspraak maken bij een therapeut. Dromen over een zeemeermin kan namelijk wijzen op angst voor seks.

Maar goed, zeemeerminnen kunnen veel meer dingen symboliseren. Een zeemeermin is het schoolvoorbeeld van een femme fatale, maar tegelijkertijd ook het symbool voor schoonheid, verleiding, vrouwelijke magische kracht, lichaamsacceptatie, onafhankelijkheid. Maar ook onsterfelijkheid en de dood.

Wil je echt alles weten over zeemeerminnen dan raad ik je aan om dit verhaal afkomstig van het Europese Instituut voor Sirenologie te lezen.

Slechte Gedichtendag

Slechte Gedichtendag (Bad Poetry Day) is één van de meer dan tachtig auteursrechtelijk beschermde verzonnen “dagen van” van Thomas en Ruth Roy. De gedachte achter Slechte Gedichtendag is dat je op deze dag “wraak” kan nemen op je vroegere leraren die je onderdompelde in een overdosis aan poëzie. Er zijn zelfs gevallen bekend van kinderen die werden gedwongen om zelf een goed gedicht te schijven. Hoe erg is dat?

Wanneer is een gedicht goed of slecht?

Voor sommige is poëzie pas poëzie als het een zekere regelgeving volgt, zoals rijm, een limerick of een haiku. Andere vinden enkele losse zinnen bedoeld als een soort van reflectie of reeks gedachten in een bepaalde volgorde opgeschreven net zo poëtisch als iets dat netjes de rijmvormen respecteert. Neem bijvoorbeeld Nico Dijkshoorn, de één loopt er mee weg en de ander zapt meteen naar een ander kanaal als hij weer bij DWDD verschijnt. Ik behoor niet tot de eerste categorie maar zap ook niet naar een ander kanaal, ik verwonder me altijd over zijn (bijna) wekelijkse bijdrage aan de DWDD. Hoe goed ik ook mijn best doe ik kan zijn vaak opgewonden voorgelezen “opiniestukjes” niet zien als een poëtische voordracht.

Trivia: de dichter William Topaz McGonagall (1825-1902) wordt beschouwd als een van de slechtste dichters aller tijden uit het Engels taalgebied.

Deel dit bericht