Dag van het Handschrift
Wellicht vraag je jezelf af waarom nu precies vandaag Dag van het Handschrift wordt gevierd c.q. herdacht. Dag van het Handschrift is vandaag ter herinnering aan de geboortedatum van John Hancock, een Amerikaans staatsman.
Hancock was de voorzitter van het Continental Congress dat de Onafhankelijkheidsverklaring aannam, en was de eerste die de Onafhankelijkheidsverklaring op 4 juli 1776 ondertekende.
Waarom schrijven zo belangrijk is
Het leren schrijven heeft meer om het lijf dan alleen leren om mooi te schrijven, de nadruk ligt vooral op léésbaar schrijven. Het leren schrijven biedt een aantal voordelen, het is onder andere van groot belang voor de ontwikkeling van de hersenen van een kind. Verder is het leren schrijven goed voor de ontwikkeling van de fijne motoriek. Het is zelfs onmisbaar voor het leren lezen en spellen.
Er wordt zelfs door wetenschappers aangegeven dat de verminderde aandacht voor het schrijven een toename laat zien in het aantal dyslexieproblemen.
Wat voor kinderen geldt, geldt ook voor volwassen; het is belangrijk om de verbindingen in je hersenen te (blijven) onderhouden door middel van stimulatie. Schrijven stimuleert de samenwerking van de linker- en rechter hersenhelft. Een soort hersengymnastiek.
Dyslexie
In mijn blog van 13 augustus “Dag van de Linkshandigen” stip ik het al aan, kinderen die linkshandig zijn hebben meer kans dat ze dyslectisch zijn. In mijn geval klopt dit helemaal, ben linkshandig en dyslectisch. Ik schrijf bewust niet was dyslectisch want zelfs nu heb ik er nog weleens last van, zeker als ik moe ben.
“Dorp” of “drop”?
Het begrip dyslexie was niet een erg gangbaar begrip begin jaren ’70. Mijn toenmalige lagere school leraar had opgemerkt dat ik moeite had om woorden goed op te schrijven. Als we dictee kregen en in de zin kwam bijvoorbeeld het woordje “dorp” voor dan stond er bij mij steevast “drop” geschreven. En als ik daarna het woord moest voorlezen zei ik wel gewoon dorp. Dus je snapt het al, in mijn ogen had ik echt géén fout gemaakt. Ik begreep niet dat er een rode streep onder het woord stond.
In training!
Mijn leraar was er achter gekomen waarom ik deze fout keer op keer maakte. Hij had contact met mijn ouders gehad en uitgelegd wat het probleem was, ik kan me nog vaag een gesprek hierover herinneren. Wat ik me heel goed nog voor de geest kan halen is dat ik samen met mijn moeder dag in dag uit oefeningen moest doen. Wat baalde ik hiervan, ik wilde buitenspelen!
Maar dankzij de oplettendheid van de leraar en de volhardendheid van mijn moeder ging ik wel vooruit.
Met de kennis van nu ben ik beiden erg dankbaar voor de tijd en moeite die ze in mij hebben gestoken.