24 augustus – Eerst Napels zien, en dan sterven!

Al zoekend naar een onderwerp voor vandaag kwam ik op Wikipedia tegen dat op 24 augustus 79 de steden Pompeï en Herculaneum door een grote uitbarsting van de Vesuvius werden verwoest.
Meteen moest ik terugdenken aan de twee keer dat ik in Napels was en ook naar Pompeï en Herculaneum ben geweest. Wat een belevenis!

Als je dan in Pompeï bent en je hebt net zoals ik last van een levendige fantasie, dan zie je jezelf al als een standbeeld staan in een nis. En weet je, met zo’n omgeving draait je fantasie vanzelf overuren; ik zag mezelf al in het jaar 79 door de straten van Pompeï lopen. Onwetend van de tragedie die op de loer lag.

Vesuvius verwoest Pompeï en Herculaneum

Lees het verhaal van Aegina, een inwoonster van Pompeï anno 79
Wij, het gewone volk van Pompeï, wisten niet dat we in een stad woonde die vlak bij een vulkaan lag. Voor ons was het gewoon een berg die we al ik weet niet hoelang aanbeden. En het was niet de vulkaan die voor dreiging zorgde, 17 jaar eerder werd ons mooie Pompeï al grotendeels verwoest door een aardbeving. Voor onze eigen veiligheid riepen we de Goden wat meer aan en offerde er vrolijk op los. Verhuizen? Nee, we hadden het goed!

Tot die ene mooi zomerdag in augustus, ik liep zoals gewoonlijk over de Via degli Augustali richting de bakker. De aarde beefde al sinds gisteren “zal wel een aardbeving zijn”, dacht ik, want dat gebeurde wel vaker. Plots  zag ik rookwolken en vuur uit de berg komen. Ik ging wat sneller lopen, om mijn bestelling bij de bakker op te halen maar bij elke stap die ik zette werd ik ongeruster. Huizen begonnen om te vallen, mensen rende door de straten, en de berg Vesuvius begon hete as uit te spuwen. Je kon geen hand meer voor ogen zien, dag werd nacht. Ik liet mijn broden vallen en begon te rennen zo hard als ik kon, ik moest de stad uit! Ik wist dat ik vlakbij de stadspoort Porta Marina was, daar moest ik naar toe want de zee lag slechts 500 meter daar vandaan, die zou voor verkoeling zorgen. Eindelijk voelde ik het zand tussen mijn tenen, ik had het gered…..
Geen 30 seconde later werd Pompeï getroffen door een grote stormvlaag van as en gas. Alles wat eens leefde was nu dood!*

* fictief verhaal gebasseerd op feiten

Eerst Napels zien, en dan sterven!

Deze uitdrukking hebben we aan Goethe te danken. Van 1786 tot 1788 verbleef Goethe in Italïe, en alles wat hij meemaakte en zag in die twee jaar schreef hij op in een dagboek. Hij was diep onder de indruk van Napels, “een mens die Napels heeft gezien kan nooit meer treurig zijn” aldus Goethe.
In Napels schreef hij in zijn dagboek: “Vedi Napoli e poi muori!” sagen sie hier. Siehe Neapel und stirb!, waarmee de Napolitanen dan op de overweldigende schoonheid van hun plek doelden.
Deze uitspraak (meest gangbare vertaling: Eerst Napels zien, en dan sterven!) wordt nog steeds gebruikt om aan te geven dat iets een grote indruk maakt.

Niet alleen Rome is de moeite waard voor een citytrip, denk ook eens aan Napels en laat je verrassen.