In Memoriam Frans Molenaar
Precies één jaar na zijn overlijden vind ik het niet meer dan normaal om juist tijdens de Amsterdam Fashion Week aandacht te besteden aan één van Nederlands bekendste modeontwerpers.
Ridder in de Orde van Oranje-Nassau Frans Molenaar was meer dan alleen modeontwerper; hij ontwierp glaswerk, fietsen, brillen, auto’s, een verflijn en urnen.
In 1995 heeft hij de Frans Molenaar-prijs in het leven geroepen voor jong aanstormend couture-talent die een duwtje in de rug kunnen gebruiken. De eerste winnaar was Louis Jon Floris (1996 ) en de laatste winnaar was Josephine Goverts (2015). De winnaar krijgt € 10.000,-. Deze prijs wordt nu uit de nalatenschap van Frans Molenaar betaald.
De massa-aanrandingen
Keulen, Hamburg, Stuttgart en de Zwitserse stad Zürich werden rond de jaarwisseling geteisterd door een golf van aanrandingen, verkrachtingen en diefstal. Volgens de vrouwen en ooggetuigen waren de aanvallers van ‘Arabische en Noord-Afrikaanse orgine’. Er wordt gesproken over Syrische vluchtelingen, zelfs uit Nederland afkomstige vluchtelingen zouden hier bij betrokken zijn.
Een oordeel is zo gevormd, maar laten we eerst op de feiten wachten tot dat we massaal “de vluchteling” de schuld geven. Ik spreek niemand vrij maar ik (ver)oordeel ook niet meteen.
Unheimisch
Op het moment dat ik deze berichtgeving las bekroop mij een unheimisch gevoel. Even werd ik teruggeworpen in de tijd maar er was ook verbazing over het feit dat deze gebeurtenis niet beperkt was tot één stad. Was het een georganiseerde aanval op de westerse vrouw? Als het in één stad gebeurt is het al verschrikkelijk maar in meerdere Europese steden dan ga je toch vraagtekens zetten.
We spreken dan over duizenden mannen die plots tegelijkertijd besloten om vrouwen te gaan aanranden, in sommige gevallen te verkrachten en te beroven. Lijkt me vrij onwaarschijnlijk maar goed ik ben geen deskundige op welk gebied dan ook maar dit is wel wat er door mijn gedachten heen ging en gaat.
Ook ik ben slachtoffer van aanranding
Helaas ben ik driemaal aangerand, tweemaal door mensen uit mijn naaste omgeving en één keer door wildvreemden. Ik ga niet verder uitweiden over de mensen uit mijn naaste omgeving. Het enige waar ik veel spijt van heb en me zelfs schuldig over voel is dat ik géén aangifte heb gedaan en jarenlang me mond er over heb gehouden. Het enige excuus is dat ik toentertijd erg jong en erg naïef was en niet bij machte om er over te spreken.
De laatste keer dat ik aangerand werd was door twee jongens, ik wilde langs hen heen fietsen maar voordat ik het wist had er één me al betast, de tweede maakte ook al aanstalten. Ik sloeg hen van me af en hoe ik thuis ben gekomen weet ik eigenlijk niet meer. Maar wat voelde ik me vies, wat voelde ik me vernederd! En zo zullen al die honderden vrouwen zich hoogstwaarschijnlijk ook voelen.
Als de daders asielzoekers zijn dan mogen ze wat mij betreft direct terug naar land van herkomst!