De “haal-je-laatste-kerstboodschappen-in-huis” dag
Dit jaar heb ik het een stuk makkelijker dan andere jaren. Geen “haal-je-laatste-kerstboodschappen-in-huis” dag voor mij. Onze jongste bonuszoon en zijn partner nemen de honneurs waar voor het maken van het Kerstpakjesavonddiner, de oudste bonuszoon maakt het toetje. Het enige wat ik hoef te doen is soep maken. Dat moet nog wel lukken!
Je zult je misschien 2 dingen afvragen: “Gina, waarom is het vandaag niet de “haal-je-laatste-kerstboodschappen-in-huis” dag voor jou?” en “Morgen kunnen we toch ook nog boodschappen doen?” Antwoord op vraag 2: inderdaad, morgen kan ook nog maar voor sommige gerechten is het noodzakelijk om al een dag voor Kerst de keuken in te duiken. Antwoord op vraag 1: vanwege de verhuizing en verbouwing van de afgelopen weken ben ik, en mijn vrouw idem dito, ontzettend moe. Zo moe dat ik (we) het niet zag zitten om de Kerststrijd aan te gaan dit jaar. Volgend jaar kunnen ze weer gewoon op me rekenen in de supermarkt. 🙂
De ellende begint al op de parkeerplaats
De ellende begint al op de parkeerplaats al, natuurlijk is er géén plek. Dan is het wachten tot dat er eindelijke en plekje vrij komt. Net op het moment dat je de vrije parkeerplaats op wilt rijden zie je aan de overkant iemand snel uit de auto stappen. Ja hoor, voordat jij één wiel de juiste kant op hebt gedraaid, gaat zij, want het is altijd een zij, op de parkeerplaats staan en haalt heel onnozel de schouders op en blijft pontificaal staan. Je kunt geen kant op want achter je is een kleine file ontstaan. Het eerste moment van algehele irritatie, stoom uit de oren, is er al voordat je ook maar één voet in de winkel hebt gezet.
Rennen door de winkel
Vanwege de stress hangt mijn het lichaam ietwat gekromd over het winkelwagentje, mijn blik naar omlaag gericht. Dan in de winkel: je raakt nog meer geïrriteerd omdat net iemand het laatste pakje Hollandse garnalen pakt die jij nodig hebt voor de garnalen cocktail met whiskysaus. Want dat maak je toch ieder jaar? Lichte paniek, de raderen draaien op volle toeren, wat wordt het alternatief? Krabcocktail!
Vervolgens ga je op zoek naar de afbakbroodjes. In een uitgestrekte draf ga je er op af want je ziet vanuit je linkerooghoek iemand anders ook die richting oplopen. Dan maar iets harder lopen, maar dat dacht die andere klant dus ook. Het wordt een race door de supermarkt, YES! Je hebt ze te pakken, nu het karretje niet onbewaakt laten want je hebt er mensen bij die zo de spullen uit je kar jatten.
Alles in Huis?
Eindelijk heb je alle boodschappen in de kar liggen, je hoofd zo rood als een biet, blauwe plekken op de schenen maar het is het allemaal waard geweest. Je staat met een triomfantelijke blik in de rij en kijkt meewarig naar de mensen die nu de winkel inlopen want je weet wat ze te wachten staat.
Na een paar uur ben je thuis, je pakt de boodschappen uit en ontdekt dat je wat vergeten bent. “Dit kan niet waar zijn”, roep je. Uitgeblust plof je op de bank neer en barst in huilen uit.