De Londense metro
Rond 1850 was Londen niet alleen ’s werelds grootste industriële stad, het was het middelpunt van de wereldwijde handel en het had één van de drukste havens van Europa. Hierdoor ontstond een enorme toename van het verkeer, daarbij komen ook nog eens het grote aantal forensen die niet verder konden komen dan op ongeveer een uur van het centrum omdat de bovengrondse treinen simpelweg niet verder gingen. Al deze mensen moesten per taxi of omnibus ook naar het centrum worden vervoerd. Om de verkeersproblemen te kunnen oplossen moest er een ambitieuze oplossing komen, en die kwam er.
Op 10 januari 1863 werd in Londen ’s werelds eerste metro-systeem (Metropolitan Railway) voor betalende passagier in gebruik genomen. Deze eerste metro werd over het 6 kilometer lange traject voortgetrokken door een stoomlocomotief. In het eerste jaar maakten er maar liefst 9 miljoen mensen gebruik van.
De eerste aflevering van Kuifje verschijnt
Op 10 januari 1929 verschijnt de eerste aflevering van Kuifje (Tintin in het Frans) in de jeugdbijlage Le Petit Vingtième van het Belgisch dagblad “Le Vingtième Siècle”. In het begin verschenen enkel kleine losse verhaaltjes, door de immense populariteit en vraag naar meer besloot uitgever Raymond Leblanc Hergé aan te bieden om aparte stripboeken van Kuifje uit te gaan geven. Zo werd het eerste Kuifje album geboren: Les Aventures de Tintin, reporter du Petit “Vingtième”, au pays des Soviets (De avonturen van Kuifje, reporter van de Kleine “Twintigste”, in het land van de Sovjets). In dit eerste album maakt Kuifje een journalistieke reis door de Sovjet-Unie.
Remi Remi
De geestelijke vader van Kuifje was de Belgische striptekenaar Hergé, pseudoniem van Georges Prosper Remi Remi (1907-1983). Hij werd wereldberoemd met zijn verhalen over Kuifje (Tintin), de jongensachtige reporter die de wereld afreist om problemen te bestrijden.
Dag van de Eigenaardige Mensen
Dag van de Eigenaardige Mensen is een nog niet officieel bestaande dag, maar mag er van mij best ééntje worden! We zijn allemaal op onze eigen manier “eigenaardig”. Maar is daar iets mis mee dan? In mijn ogen niet. Want ben je eigenaardig als je je haren blauw verft, je schildpad een jas aantrekt of wanneer je spontaan in een supermarkt gaat dansen? Of wanneer je je niet aanpast aan de geldende norm van de mode? Als je gewoon je eigen plan trekt? Als je geen meeloper bent? Het is hooguit een beetje apart en soms gedurfd.
Aanpassen? Waarom?
Waarom moeten we ons aan onze maatschappij/omgeving/vriendengroep/familie aanpassen? Omdat we bang zijn niet geaccepteerd te worden en daardoor buiten de groep worden geplaatst?
Het is een gegeven dat wij mensen sociale wezens zijn die graag bij een groep horen en relaties aan gaan met andere mensen. Juist de mensen die daar lak aan hebben worden als “raar” of “eigenaardig” betiteld. Maar we moeten de “eigenaardige mens” eren. Want de geschiedenis heeft ons geleerd dat vaak die mensen, die de massa als “eigenaardig” ziet, onze wereld verrijken met mooie (en soms met minder mooie) uitvindingen, muziek, films, kunst, boeken et cetera door out of the box te durven denken en te zijn.
Liever eigenaardig dan normaal. In “eigenaardig” zit “aardig”, in “normaal” staat alleen de “norm” voorop.